Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

duces discrepant inter se

  • 1 discrepo

    dis-crepo, āvī (uī), —, āre
    1) расходиться, противоречить, не согласоваться, быть несогласным (cum aliquo, cum aliquā re C; ab aliquā re C, VP; nullā in re C)
    2) разниться, различаться, быть предметом спора
    longe mea discrĕpat istis et vox et ratio H — я далёк от них и по языку, и по мыслям
    3) impers. discrĕpat нет согласия, мнения различны, неясно ( discrepat inter scriptores L)
    non discrepat, quin dictator eo anno Cornelius fuerit L — никто не спорит, что в этом году диктатором был Корнелий

    Латинско-русский словарь > discrepo

  • 2 discrepo

    dis-crĕpo, ŭi, 1, v. n., to differ in sound, to sound differently, discordantly, not to harmonize (for syn. cf.: differo, disto, intersum).
    I.
    Lit. (rare;

    perh. only in Cic.): ut in fidibus aut tibiis, quamvis paulum discrepent, tamen id a sciente animadverti solet: sic videndum est in vita, ne forte quid discrepet, etc.,

    Cic. Off. 1, 40 fin.; id. Rep. 2, 42, 69; id. de Or. 3, 50, 196.—Far more freq.,
    II.
    Trop., to disagree, be different, to vary, differ:

    peccata, quia discrepant, aeque discrepant,

    Cic. Fin. 4, 27, 75:

    oratio verbis discrepans, sententiis congruens,

    id. Leg. 1, 10 fin.:

    tres duces discrepantes, prope ut, etc.,

    Liv. 26, 41: nec multum discrepat aetas, * Verg. A. 10, 434 et saep.: eadem dicit;

    nulla in re discrepat,

    Cic. Verr. 2, 5, 46:

    de ceteris rebus discrepantium philosophorum,

    id. Tusc. 4, 28, 61:

    verbo inter se discrepare, re unum sonare,

    id. Off. 3, 21, 83; cf. id. Inv. 2, 49, 144:

    discrepare ab aequitate sapientiam,

    id. Rep. 3, 9; so with ab, id. Off. 1, 40, 145; id. de Or. 3, 30, 118; id. Planc. 17, 42 al.:

    facta ejus cum dictis discrepare,

    Cic. Fin. 2, 30; so with cum, id. ib. 4, 22; Varr. L. L. 9, § 102 Müll.:

    ipsi sibi singuli discrepantes,

    id. de Or. 3, 50, 196; id. Tusc. 4, 13, 29; so with dat., Hor. C. 1, 27, 6; id. S. 1, 6, 92; id. Ep. 2, 2, 194; id. A. P. 152; Pers. 6, 18 al.—
    B.
    Transf.: res discrepat, and more freq. impers. discrepat, there is a difference of opinion respecting something (esp. a fact), it is a matter of dispute, it is undecided (opp. convenit):

    incidi in rem multum discrepantem auctorum opinionibus,

    Vell. 1, 7, 2; cf.:

    causa latendi discrepat,

    Ov. F. 6, 572:

    cum de legibus conveniret, de latore tantum discreparet,

    Liv. 3, 31 fin.; cf.: veneno quidem occisum, convenit;

    ubi autem discrepat,

    Suet. Claud. 44; so with rel. clause, Liv. 29, 25, 1:

    id, quod haud discrepat,

    id. 9, 46; cf. Suet. Vit. 2:

    nec discrepat, quin dictator eo anno A. Cornelius fuerit,

    Liv. 8, 40; so with quin, id. 25, 28, 3; cf. Weissenb. ad Liv. 2, 1, 3:

    inter scriptores rerum,

    id. 38, 56:

    inter auctores,

    id. 22, 61; 29, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > discrepo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»